#chemia
Pociąg, na który zaspaliśmy
Nienawidzę siebie za to, że ona mnie kocha, a ja nie potrafię tego uczucia oddać, choć bardzo bym chciał. Im więcej ciepła mi okazuje, tym bardziej ochładzam przestrzeń między nami, pozostawiając pustkę i przeciąg. Oddalam się, wiem o tym i nie potrafię tego procesu zatrzymać. Z osoby, która nigdy, przenigdy nie grałaby z nią w gierki, stałem się króliczkiem, który nie może przestać spierdalać. Niszczę wszystko, co między nami niewinne, szczere i piękne. Rysuję karoserię kawałkiem kanciastego metalu, choć wcale nie chcę tego robić. To jak rozdwojenie jaźni, jakaś kpina.
Bezpłciowość
Ostatnio przypomniała mi się sytuacja,
kiedy byłem na spotkaniu ze śliczną dziewczyną i nie czułem kompletnie
nic. To była sucha konwersacja, nie było tam seksu. Nie podniecała mnie.
Zastanawiałem się, gdzie jest problem.
Kup moją książkę
Ostatnio na Facebook'u
Popularne tematy
Obserwuj nas na:
Blog wspierany przez:
17 sierpnia 2015
11 kwietnia 2019
